Het kasteel van Wijnendale, Oostendsestraat 390, Torhout
De oude kaasmakerij, 's Graventafelstraat 48 A, 8980 Passendal
De Kazematten, Ieper. Stadsbrouwerij op een unieke locatie
Mesen New Zealand Memorial
Ploegsteert MemorialAvondmaal (voor 101 personen)bij De Plakkers, animatiemet Rudi Schurieke engratis tombola
Iedereen keerde heel tevreden terug naar huis na een prachtig geslaagde dag.
Dank aan iedereen
UITLEG BEZOEK
Duitse Militaire Begraafplaats, Beverenstraat 78, 8830 Hooglede
Soldatenfriedhof Hoog-lede is een militaire begraafplaats in de Belgische gemeente Het Deutscher Hoog-lede. De begraafplaats ligt in het oosten van het dorpscentrum. Er rusten 8.241 gesneuvelde Duitse soldaten uit de Eerste Wereldoorlog.
Het is één van de vier grote Duitse begraafplaatsen in België, de andere liggen in Vladslo, Menen en Langemark. Daarnaast liggen ook nog zo'n 500 soldaten die gesneuveld zijn tijdens de Eerste Wereldoorlog op het Duits Militair Kerkhof van Lommel.
Op 19 oktober 1914 namen Duitse militairen Hooglede in en het ge-bied ging tot het etap-pegebied behoren. Hooglede werd voor de vele Duitse soldaten een laatste rustplaats. De begraafplaats in de Beverenstraat ontstond in 1917 toen de begraafplaats van Hooglede niet meer volstond voor het toegenomen aantal doden. Er ontstonden zo nieuwe begraafplaatsen, waaronder "Ehrenfriedhof Hooglede Ost" langs de Beverenstraat.
De Duitse begraafplaatsen kwamen onder toezicht van de Belgische Dienst der Militaire Grafsteden, maar in 1926 komen al de begraafplaatsen onder de verantwoordelijkheid van de Amtlicher Deutscher Gräberdienst. Tussen 1932 en 1937 was deze dienst verantwoordelijk voor de Duitse begraafplaats in de Beverenstraat. Vele graven op diverse begraafplaatsen in Hooglede (an der Kirche), Gits, Handzame, Torhout, Lichtervelde worden geleegd om de stoffelijke overschotten naar de Ehrenfriedhof Hooglede Ost in de Beverenstraat over te brengen. De vele graven bestaan uit kruisjes met een spitsvormig dak.
In 1937 startte men met de bouw van een kapel (Gedenkhalle), waarvan de stenen afkomstig waren van een Duits paviljoen dat op de wereldtentoonstelling in Parijs had gestaan. Tijdens de Tweede Wereldoorlog breidde de begraafplaats met negenentwintig soldaten uit. Deze militairen werden later weer ontgraven en naar een ander kerkhof gebracht.
Na de Tweede Wereldoorlog kwam het toezicht van de graven opnieuw in handen van de Belgische organisatie "Nos Tombes". Niet veel later, in 1954, werd het toezicht weer overgenomen door de Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge. Deze organisatie bouwde de begraafplaats uit. Van 128 kleine Duitse begraafplaatsen in België werden tussen 1956 en 1958 de graven gecentraliseerd op de vier begraafplaatsen in Vlaanderen. Hooglede werd één van de vier grote Duitse begraafplaatsen.
In 2009 kwam er in de kelder van de bibliotheek van Hooglede een oorlogsmuseum.
Het kasteel van Wijnendale, Oostendestraat 390, 8820 Torhout
is een waterburcht, gelegen in de bosrijke omgeving van Wijnendale in het West-Vlaamse Houtland en het Brugse Ommeland, op 3 km van de stad Torhout. Het huidige kasteel is grotendeels een 19e-eeuwse reconstructie. Een deel van de noordelijke vleugel is 15e-eeuws. De oudste vleugel van het kasteel wordt bewoond door de eigenaren, de andere vleugel is als toeristisch museum publiek toegankelijk.
Kasteelmuseum
In 2006 opende in het museumgedeelte een nieuwe multimediale presentatie van het kasteel. Ontwerpers waren Paul Vandebotermet en Koen Bovée (architecten), Visual Dimension - Daniël Pletinckx (erfgoedingenieur), Hilde Lobelle-Caluwé (kunsthistorica) en Guy Dupont (historicus). De portierswoning uit de 19e eeuw werd ingericht als bezoekerscentrum. De uitbating is in handen van Toerisme Torhout.
Op het kasteeldomein bevinden zich voorts een ijskelder en serres uit de 19e eeuw, die geïntegreerd werden in het museumcircuit. De muur waartegen de serre aanleunt en het waterbassin dat ernaast ligt, zijn restanten van de muur en bijhorende gracht rond het voormalige neerhof. Ze dateren minstens uit de 18e eeuw. Net ten zuiden staat de beschermde Onze-Lieve-Vrouwekapel van Wijnendale.
Onze-Lieve-Vrouwe "terd den tee(n)" Er bestaat een traditie dat men Onze-Lieve-Vrouw gelukkig nieuwjaar gaat wensen bij de jaarovergang. Op het feest van kapelletjesdag, op 25 maart, trekken er velen naar Wijnendale. Deze dag wordt in de volksmond ook wel Onze-Lieve-Vrouwe "terd den tee(n)" genoemd. De benaming "terd den tee(n)" komt van een oud volksgebruik waarbij boerenzoons hun zomerlief hier ont-moetten en een signaal gaven door op de teen van de geliefde te gaan staan: terd (trap) den tee (teen).
Roopijpfontein
Naast het kapelletje staat de Roopijpfontein. Reeds op de bekende kaart van Pieter Pourbus (1571) staat deze fontein bij het Kasteel van Wijnendale aangeduid. Op de noordwestelijke helling van het Plateau van Wijnendale, ongeveer een kilometer van het kasteel van Wijnendale, zorgt de bron al enkele honderden jaren voor water. De familie Matthieu toonde heel wat interesse voor het juiste gebruik van het bronwater en bouwde op het einde van de 19de eeuw een groot reservoir. In 1883-1884 contracteerde Jules Matthieu de Brusselse ingenieur F. Englebert om een ontwerp te tekenen en de werken voor de bouw te starten. Er werd ook een bronhuisje bij het spaarbekken gebouwd. Dit bakstenen huisje van stenen die ter plaatse werden gebakken, is het meest bekend bij de streekbewoners. Dit torentje op het grondgebied van Ichtegem bevindt zich op het einde van de 20ste eeuw in een lamentabele toestand.
Sinds de late jaren 1960 en vroege jaren 1970 was het water van het bronnetje erg in trek wegens zijn zuiverheid. Toch verloor het water zijn zuiverheid. Dit kwam door de overbemesting met te hoge nitraat- en fosfaatgehaltes.
Oude kaasmakerij
`info@deoudekaasmakerij.be
89680 Passendale
Ergens in Vlaamse velden – op een steenworp van Tyne Cot Cemetery, het symbool van de onuitwisbare sporen die WO I in deze streek heeft getrokken – vind je Sint-Jozef, een kaasmakerij uit het interbellum.
In dit prachtige stukje erfgoed brengen ze de rijke traditie van het kaasmaken op een boeiende, interactieve manier opnieuw tot leven en leer je alles wat je altijd al wilde weten over kazen maar nooit durfde te vragen.
Bij het uitbreken van de Eerste Wereld-oorlog (1914 - 1918) vluchtte de familie Spruytte van Passendale naar Nor-mandië, daar baatten ze gedurende de oorlog een restaurant uit. Germaine Spruytte deed na de oorlog de know-how op om kaas van het type Pont l'Evêque te maken.
Toen Germaine in 1928 terugkeerde naar Passendale en samen met haar echtgenoot Romain Donck, in de heropgebouwde boerderij ging wonen, startten ze vrij snel met de productie van kaas.
Toen de boerderij te klein werd, opteerden ze ervoor om een zuivel- & kaasbedrijf op te zetten recht tegenover de bestaande hoeve. In 1936 produceerde men er vele kazen van het type 'Pont l'Evêque'. Om de kwaliteit van de kazen te verhogen en de productie van een nieuw type kaas te ontwikkelen (namelijk St. Paulin (paterskaas)) werd een Zwitserse kaasmaker aangetrokken.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog lag de productie volledig stil. In 1946 werd ze hervat in een nieuw gebouw. Maar in 1949 diende men uit te wijken naar de brouwerij Boucque in het centrum van Passendale. De oude boter- en kaasfabriek bleef behouden en werd tijdelijk in gebruik genomen door de firma 'Brie Soenen' uit Ieper die er Brie en witte kaas produceerde. In 1963 viel het doek definitief over de site en verkommerde het gebouw.
Op 13 juni 1995 werd de kaasmakerij en het bijhorende materiaal beschermd als monument.
Op 23 april 2000 startten de restauratiewerkzaamheden.
Op 28 februari 2003 werd de erfgoedsite officieel geopend.
Ontdek het verhaal van enkele Nieuw-Zeelandse soldaten die hier - in de velden rond De Oude Kaasmakerij - sneuvelden.
De Oude Kaasmakerij staat middenin wat ooit één van de meest felbevochten slagvelden was van Wereldoorlog I. Een eeuw geleden was hier niets anders dan modder, loopgraven, prikkeldraad, wapens en vooral de stank en horror die de inspiratie zouden vormen voor een eeuw lang herinnering, herdenking en verzoening.
Maar voordat deze plaats een strijdperk werd, woonden hier ook mensen, het merendeel onder hen boeren. Toen de oorlog kwam, vluchtten de meesten naar Frankrijk. Daar leerden ze de kunst van het kaas maken, een kunst die ze terug mee naar huis brachten toen de oorlog eindigde en ze hun huizen en dorpen heropbouwden. Deze plek is een getuige van dit verhaal.
Kazematten Ieper
De kazematten aan het Houten Paard werden gebouwd rond 1680 naar plannen van Vauban, de grote vestingingenieur van Lodewijk XIV. Deze drie unieke kazematten of souterrains makendeel uit van de 17e Eeuwsevestingen die de stadIeper omwallen.
Gedurende de eeuwen werden deze souterrains gebruikt als opslagplaats voor munitie en legermaterieel. Ze deden ook dienst alsslaap- en schuilplaats voor de troepen die Ieper tijdens de vele belegeringen hebben verdedigd.
Zo richtten de Britse troepen tijdens Wereldoorlog I de kazematten in als 'mess' voor de officieren. Ook hun commandopost, rustplaats en veldhospitaal werden in 'Hotel de Remparts', zoals de kazematten ironisch werden genoemd, ondergebracht. Ook de Britse soldatenkrant The Wipers Times werd er gedrukt.
Stadsbrouwerij op een unieke locatie
De Ieperse stadsbrouwerij Kaze-matten is gevestigd onder de vestingen die de stad omwallen. De unieke historische Kazematten van het "Houten Paard" aan de Rijselpoort werden omgetoverd tot een authentieke brouwerij.
De bieren
Brouwerij Kazematten heeft drie unieke en authentiekebieren in haar gamma: Wipers Times 14, Wipers Times 16 en Grotten Santé.
Mesen New Zealand Memorial, Nieuwzeelanderstraat
Het 'New Zealand' monument is gelegen in een daartoe speciaal aangelegd park. Het park is afgezet met lage naast elkaar geplaatste stenen blokken. De toegang wordt gevormd door een halfcirkelvormige insprong. Het monument staat centraal tussen de loofbomen, struiken en plantenperken. In het park zijn nog restanten bewaard van twee gedeeltelijk ingegraven bunkers.
Het monument werd onthuld op 1 augustus 1924 in aanwezigheid van koning Albert en Sir Alexander Russel, gewezen bevelhebber van de Nieuw-Zeelandse afdeling.
Mesen werd op 1 november 1914 ingenomen door de Duitsers. Pogingen door Franse troepen om de stad te heroveren op 6 en 7 november 1914 mislukten. Pas tijdens de Mijnenslag van juni 1917 kon de ‘Messines Ridge’ heroverd worden door troepen van de Nieuw-Zeelandse divisie. De Duitsers konden Mesen opnieuw veroveren op 10 en 11 april tijdens het Duitse Lente-Offensief, ondanks heftige weerstand van de Zuidafrikaanse brigade. De stad werd uiteindelijk door de Britse 34ste divisie definitief veroverd op 28-29 september 1918.
Mesen heeft 2 gedenktekens, opgedragen aan de militairen van de Nieuw-Zeelandse divisie, die herinneren aan de bloedige veldslag om.
Mesen in de periode van 7 tot 14 juni 1917. Tijdens deze ‘Slag om Mesen’ zouden 914 Nieuw-Zeelandse militairen de dood vinden, waarvan er 537 niet meer geïdentificeerd konden wor-den. Zij worden herdacht op het ‘New Zealand Memorial to the Missing’.
Het gedenkteken voor de Nieuw-Zeelandse divisie bevindt zich in het ‘New Zealand Memorial Park’, gelegen in de Nieuwzee-landerstraat, op ca. 750m ten ZW van de markt van Mesen. Het park ligt tegen de flank van de zogenaamde Messines Ridge , op ca. 250m ten W van het Ierse Vredespark en op ca. 400m ten Z van Messines Ridge British Cemetery en levert mooie vergezichten op. In het park bevinden zich eveneens 2 Duitse betonconstructies.
Ploegsteert
Is een dorp in de Belgische provincie Henegouwen en een deelgemeente van de Waalse stad Komen-Waasten. Ploegsteert is een landelijk dorpje, in het uiterste westen, op de weg van Mesen naar Armentiers in Frankrijk.
Een tweetal kilometer ten zuiden van de dorpskern ligt het gehucht Le Bizet. Dit gehucht ligt tegen de Franse grens, en maakt deel uit van de stedelijke bebouwing van de Franse stad Armentiers. Net zoals de rest van de enclave Komen-Waasten, behoorde Le Bizet tot 1963 tot de Vlaamse provincie West-Vlaanderen.
De eerste vermelding van het dorp is te vinden in 1596 als Plocsteert.
Het Ploegsteert Memorial is een oorlogsmonument ter ere van Britse gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog,
Ontwerper: H. Chalton Bradshaw
Net ten noorden van de plaats bevond zich een kruispunt dat de Britten Hyde Park Corner noemden. Aan de oostkant van de weg Ploegsteert-Mesen begon men al in april 1915 met de aanleg van een begraafplaats, de Hyde Park Corner (Royal Berks) Cemetery, die in gebruik zou blijven tot in het najaar van 1917. In 1916 begon men een uitbreiding aan de westelijke kant van de weg, de Berks Cemetery Extension. Deze laatste werd in 1930 uitgebreid toen de begraafplaats Rosenberg Chateau Military Cemetery and Extension werd ontruimd en centraal werd het Ploegsteert Memorial opgetrokken.
Het monument herdenkt de vermiste soldaten uit een sector die wordt begrensd door de lijn Kaaster - Dranouter - Waasten langs de Douvebeek in het noorden en de lijn Haverskerke - Stegers - Fournes-en-Weppes, deels langs de Leie, in het zuiden. In dit gebied lagen onder meer de steden Hazebroek, Meregem, Belle en Armentiers en ook het Niepebos en het Ploegsteertbos. Veel soldaten kwamen hier niet om tijdens grote slagen maar tijdens dagelijkse schermutselingen.
Aanvankelijk wilde men een monument oprichten in Rijsel. Het Ploegsteert Memorial werd ingewijd op 7 juni 1931 door de hertog van Brabant, de latere koning Leopold III. Elke eerste vrijdag van de maand wordt hier de Last Post geblazen
.Ieder jaar legt de B.T.B.B. een bloemstuk neer als eerbetoon aan de Engelse gesneuvelden in WO I
